به گزارش
پايگاه خبري تحليلي پيرغار، پيرمرد به ميله هاي ايستگاه اتوبوس تکيه داده و پوشه اي که در دست داشت را مقابل صورتش گرفت تا از تيزي آفتاب بکاهد.
ساعت 18 است و آفتاب از روبرو به صورت مردمي که منتظر اتوبوس هستند مي تابد. پيرمرد ايستگاه ميرداماد به سمت تجريش منتظر اتوبوس است اما او تنها نيست و بيست ، سي نفري پشت سر او و تعدادي هم کنارش ايستاده اند.
قسمت خانم ها هم شلوغ است و يک ربع مي شود که اتوبوسي نيامده است. اتوبوس که مي رسد آنقدر جمعيت داخلش است که يکي دو نفري بيشتر نمي توانند سوار شوند.
اتوبوس که مي رود، پيرمرد همچنان نفر اول است اما دو نفر از بغل دستي هايش نيستند. تا چشم کار مي کند خبري از اتوبوس در حال نزديک شدن نيست. تنها يک اتوبوس که در ميدان ونک توقف کرده ديده مي شود.
اتوبوس بعدي هم که بعد 10دقيقه مي آيد، دو سه نفر بيشتر نمي توانند سوار شوند و حالا پيرمرد نيم ساعتي مي شود که نفر اول صف است و ديگر طاقتش به سر آمده است.
پيرمرد بي حوصله و کلافه از گرما و تابش مستقيم آفتاب تصميم مي گيرد که مسير پر ترافيک را با تاکسي طي کند. از ايستگاه که بيرون مي رفت، از کنار افرادي گذشت که تازه به ايستگاه وارد شده بودند و مشغول پرداخت هزينه سفري بودند که معلوم نبود انجام مي شود يا خير.
به دنبال پيرمرد، دختر و پسر جواني هم به راه افتادند و خانم ميانسالي دستان کودکش را کشيد و او هم از ايستگاه بيرون رفت.
چند دقيقه اي که بعد از خروج آنها از روبرو افراد حاضر در ايستگاه را مشاهده مي کردم، متوجه خروج دقيقه اي چند نفر از ايستگاه شدم.
همه اين افراد موقع ورود هزينه سفر را به صورت الکترونيک پرداخت کرده بودند و حالا بدون اينکه از خدمتي استفاده کرده باشند، ايستگاه را نااميدانه ترک مي کردند.
بعد از مدتي که به راه افتادم، در کل مسير به اين نکته فکر مي کردم که روزانه چه تعداد نفر وارد ايستگاه بي آر تي در تمام خطوط مي شوند و بدون اينکه از خدمات حمل و نقل عمومي استفاده کنند، هزينه آن را پرداخت کرده و از ايستگاه خارج مي شوند.
از طرفي پرداخت هزينه بليط ها در همه ايستگاها به صورت الکترونيک صورت مي گيرد و کسي هم موقع خروج نمي تواند به دنبال پس گرفتن هزينه سفر انجام نشده باشد.
در اين ميان عده اي که قصد دارند از سامانه اتوبوسهاي تندرو استفاده کنند، بايد تا زمان رسيدن اتوبوسي که بتوانند سوار آن بشوند، در ايستگاه بمانند، ولو اينکه دقايق طولاني انتظار بکشند.
انصراف از سفر با سامانه اتوبوس هاي تندرو به منزله از دست دادن مبلغ بليطي است که قبل از سفر پرداخت شده است.
به عبارت ديگر بايد بگوييم اکنون هزينه ورود به ايستگاههاي بي آر تي از شهروندان اخذ مي شود نه هزينه سفر چرا که اگر شهروندي به هر دليلي از سفر منصرف بشود، وجهي به او پرداخت نخواهد شد.
در سفرهاي بين شهري با استفاده از اتوبوس و هواپيما و قطار، قانون تعيين تکليف کرده و در بعضي موارد شرکت هاي ترابري مجبور به بازپرداخت هزينه سفر انجام نشده و کنسل شده هستند اما در سامانه اتوبوس هاي تندرو خبري از مرجوع کردن هزينه پرداخت شده نيست.
شايد عده اي بگويند که حالا 200، 300، 400، يا 500 تومان چه ارزشي دارد که بايد در گزارشي به آن پرداخت اما همين عده بايد توجه کنند که اگر روزانه براي يک نفر اين اتفاق ميفتاد، مي شد از کنار موضوع به راحتي گذشت.
ولي زماني که تعداد زيادي از مسافران در ايستگاه هاي مختلف خطوط گسترده تهران، از سفر منصرف مي شوند، پول هنگفتي مي‌شود.